Verhuizing

Een verhuisploeg van vrouw Karen, dochters Marieke en Willemijn en schoonzoon Berend heeft mij overgebracht van Saba naar Bonaire. Alleen mijn auto is nog onderweg. Oudjaar vierden we dus in mijn nieuwe huis waarvan het uitzicht spectaculair is. Zie hiervoor de eerste twee foto’s. Mocht u echt jaloers worden, u kunt het huis kopen voor een miljoen dollar, alleen krijgt u mij er dan voorlopig bij.
De tuin wordt bevolkt door een leger aan hagedissen en hun grotere broer de leguaan, een soort voorwereldlijke, dinosaurusachtig, lelijkerd. Deze beesten waren allerminst schuw en kwamen het huis binnen, totdat we over één van hen een emmer koud water hebben uitgestort. Dat heeft de rust hersteld. Overigens kunnen ze ook zwemmen, hetgeen we merkten toen er een op de steiger zat terwijl wij het water in wilden. Zonder aarzeling dook hij het water in.
Onderaan mijn steiger begint het koraalrif. En dus zwemmen we tweemaal daags met snorkel. Daar is een volledig andere wereld met vissen in alle kleuren en van alle maten. Blauwe met een eeuwige glimlach door de vorm van hun bek. Tijgerkleurige met een driehoekbek. Gisteren zagen we een kleine haai met zijn kind spelen; we konden rustig vlakbij hen blijven, ze trokken zich niets van ons aan. We zien vissen tikkertje spelen, we zien slangen en vissen met schutkleuren over de bodem kruipen. Het is een groot wonder met elke keer weer nieuwe dingen. Vanochtend kwam er een groep dolfijnen voorbij, vrolijk springend.
“Oh island in the sun” van Harry Belafonte schijnt over Bonaire te gaan. En dat zou heel goed kunnen want het lijkt inderdaad een soort paradijsje. Bijna dagelijks komt er een gigantisch cruise schip aanleggen en dan komen Amerikanen even kijken.
Politiek is het geen paradijsje op dit moment. Er is een enorme onrust ontstaan sinds in mei een van de eilandraadsleden, Anthony Nicolaas, is overgestapt naar de oppositie. Sindsdien is er een nieuw lokaal bestuur dat een referendum wil houden met de vraag of Bonaire wel een deel van Nederland moet gaan worden. De verschillen lopen nu zo hoog op dat Nederland alle investeringen heeft opgeschort. Ook die op het gebied van gezondheidszorg, zodat ik alleen nog zaken mag voorbereiden, maar niet meer uitvoeren. De röntgenapparatuur ter waarde van 2 miljoen Euro, waarvoor de bestelling bijna klaar was, moet wachten. Ook het herstel van de startbaan van het vliegveld (niet veilig) ter waarde van 15 miljoen Euro is uitgesteld.
De pers roert zich danig. Er zijn allerlei verwijten over “neokolonialisme” door Nederland, er is nu de beschuldiging dat de heer Nicolaas aan zijn overstap als voorwaarde een pakket eisen ter waarde van 500.000 gulden heeft gekoppeld, er is de beschuldiging dat Nederland 500.000 gulden in de kas van een politieke partij heeft gestopt. Er is een discussie gestart waarom blanken een zwarte geen “neger””mogen noemen en zwarten de blanken wel met “macamba” mogen aanduiden.
Het eilandbestuur heeft de VN uitgenodigd om te adviseren over het referendum, maar hun adviezen lijken nu niet te worden opgevolgd. Het referendum is gepland voor maart of april, maar ik hoor nu ook al weer praten over juni. Het ziet ernaar uit dat er vóór die tijd een heleboel werk blijft liggen. Maar maak u geen zorgen, ik heb nog genoeg te doen. Lees daarvoor eventueel ook: http://bonairereporter.com/news/009pdfs/newcurrent.pdf (pagina 6)