Colombia

Marion, studievriendin en nu ambassadeur in Colombia, en haar Ton nodigden ons uit. Het ligt vlakbij (anderhalf uur vliegen vanuit Curaçao) en grote delen van het land blijken veilig onder meer door uitgebreide, gewapende, militaire controles. President Uribe heeft voor een enorme ommekeer gezorgd; de economie groeit, toerisme komt op gang. De mensen in de veilige gebieden zijn vriendelijk en spreken vrijwel geen woord Engels.
Bogota is een enorme stad met 9 miljoen inwoners, op 2600 meter hoogte. Elke zondagochtend is het centrum voor auto’s gesloten en fietst men! Daar zou Amsterdam nog een voorbeeld aan kunnen nemen.
Onze vrienden namen ons mee naar Villa de Leyva, op 4 uur rijden van Bogota, een prachtige oude stad waar het leven zich in alle rust afspeelt en met een wekelijkse markt die een ontmoetingsplaats is voor alle mensen uit de buurt.
Karen en ik vlogen naar het koffiegebied en huurden een auto om het landschap en de plantages te bekijken. Koffie wordt verbouwd tussen 1000 en 1700 meter in streken waar ook veel anders groeit. Zo zet men bananenbomen tussen de koffieplanten om die van schaduw te voorzien. Er wordt veel inheems bamboe verbouwd waarmee men prachtig kan bouwen en ook aan fruit is geen enkel gebrek. Wist u dat een ananas op de top van zijn plant groeit?
Twee dagen rijden over mooie wegen bracht ons in Manizales, een grote stad midden in heel hoge delen van de Andes. Van daaruit zijn we met een toeristenbusje (alleen Colombiaanse toeristen) naar boven gereden. Onderweg kom je door de meest ongelofelijke landschappen en af en toe word je uitgeladen om geleidelijk aan de hoogte te wennen. Uiteindelijk kwamen we op 4800 meter, zo hoog als de Mont Blanc. Daar groeit helemaal niets meer. Sommige mensen hebben dan last van hoogteziekte en helaas moest Karen aan de zuurstof en versneld naar beneden.

Denkt u nu niet dat ik alleen maar vakantie vier. Deze week ben ik druk bezig geweest met twee bezoekende delegaties. Een bestond uit drie GGD-en die straks hopelijk de publieke gezondheidszorg op de BES vorm gaan geven. De andere delegatie kwam van de medische centra van AMC en VU. We maken nu plannen voor langdurige samenwerking tussen hun ziekenhuizen en ziekenhuis Mariadal op Bonaire.
Als beide projecten gaan lukken dan kunnen we een enorme stap zetten op het gebied van kwaliteit van zorg. Ik zal u op de hoogte houden.

U zult misschien gehoord hebben dat de verkiezingen voor het Antilliaanse parlement gewonnen zijn door de partijen die verder willen met de staatkundige hervormingen zoals die gaande zijn. Op Bonaire won de groene partij 2 zetels en de rode 1. De rode partij is de beweging die een lossere band met Nederland wil, de reden dat alle investeringen zijn stopgezet. Formeel betekenen deze verkiezingen niets voor het eiland zelf, maar ze geven duidelijk aan waar men naar toe wil en dus lijkt het erop dat ik hier nog even bezig zal zijn.

Mijn huis is nu voorzien van een heg van cactussen, een Bonariaanse gewoonte die zo stekelig is dat geen inbreker het waagt.
En om u er verder van te overtuigen dat een bezoekje de moeite waard is, laat ik u nog wat foto’s zien van onder water. Ik ben daar twee maal daags en snorkel dan te midden van duizenden vissen, die geen angst voor me hebben. Ze gaan nauwelijks opzij. Ze lijken een vreedzaam leven te leiden. Ik zie nooit ruzies, wel soms twee vissen die tikkertje spelen maar daarna weer broederlijk verder gaan. Alleen die pelikaan vist er soms wat op.