Bonaire

De afgelopen week heb ik op “mijn derde eiland”, Bonaire doorgebracht. Het heeft 10 keer zo veel inwoners als Saba, maar nog altijd niet meer dan 15.000. Daar is het hoofdkwartier van de Regionale Service Centra, de vertegenwoordiging van de Nederlandse overheid met Henk Kamp als bestuurder. Er werkt een groeiend aantal mensen, “kwartiermakers” zoals ik er ook een ben, en er komen veel bezoekers van ministeries langs. Elke dag om 9 uur is er overleg om de zaken goed af te stemmen. Een van de eerste dagen was ik er al om 8 uur omdat ik nog wat werk moest doen en ik verwachtte een leeg kantoor. Dat was een misvatting, iedereen was er al. Dus uw beeld dat ambtenaren in de tropen een lui en zonnig leven leiden klopt niet. Er heerst een soort pioniersgeest; alles is nieuw en moet worden opgestart.
Mijn hoogste prioriteit lag bij Mariadal, een combinatie van verpleeghuis en ziekenhuis. Het verpleeghuis zit in een nieuw gebouw dat er met zijn openheid en hoge ruimtes erg leuk uitziet. Het is ontworpen door de architect Frans de Brouwer, die ook de renovaties op alle eilanden gaat doen. Dat geeft hoop.
Het ziekenhuis wordt grotendeels bediend door de 9 huisartsen die er patiënten kunnen opnemen. Er zijn drie specialisten, een gynaecoloog en een anesthesist uit Nederland en een chirurg uit Venezuela. Vanuit Curaçao vliegen 22 specialisten met grote regelmaat in en leveren zorg waarover weinig is vastgelegd. De kwaliteit en het serviceniveau schijnen dan ook nogal uiteen te lopen, dus daar moet wat aan gebeuren. In Nederland wordt nu hard gewerkt om een of twee ziekenhuizen te vinden die met de BES-eilanden willen samenwerken door consulten op afstand (via teleconferenties) en door het uitzenden van specialisten naar Bonaire om daar langere tijd te werken. Zie ook het artikel in Medisch Contact van deze week: http://medischcontact.artsennet.nl/web/file?uuid=f5fff235-ac86-4d3f-a3d2-79fbdf83e059&owner=b206979c-1f72-4bc2-b5e4-68380ff26d0b
De directeur van Mariadal is een Bonariaan met een Nederlandse artsenopleiding. Hij werkt ook nog als huisarts. De andere huisartsen komen o.a. uit Cuba, Colombia, Suriname en Nederland. Veel onderlinge samenwerking is er niet. Dat zal ook niet makkelijk zijn met zulke verschillen in cultuur en opleiding. Toch zal daar wat aan moeten gebeuren als we naar een meer stabiele en hogere kwaliteit toe willen. Ik heb ze gevraagd om samen aan plannen te gaan werken.
Van het eiland heb ik niet meer gezien dan de hoofdstad Kralendijk die overheerst wordt door cruiseschepen van het soort dat ik vanuit mijn hotelkamer fotografeerde. Elke ochtend komen er 1 of 2 aan. Uit elk stroomt dan een menigte van 3000 mensen die losgelaten worden om langs de winkeltjes te kuieren. Om 6 uur ’s avonds vertrekt men weer naar het volgende eiland. Dat moet verschrikkelijk zijn, temeer daar je er ook nog eens veel geld voor moet betalen.
Het was een overladen week waarin ik veel te veel indrukken heb opgedaan om direct te kunnen verwerken. Jawel, beste lezer, het is hier zonnig, lekker warm, ik ben bruin, maar ik werk hard!
Ik ben nu op St. Maarten, het eiland met de sympathieke naam. En weer zie ik vanuit mijn hotel cruiseschepen. (foto 2) De winkelstraat bestaat grotendeels uit juweliers waar de passagiers veel (zwart?) geld mogen besteden. Vanaf mijn balkon zie ik ook Saba liggen, waar ik nu twee weken weg ben. Vanaf dinsdag ben ik weer “thuis”.