Terug op de eilanden

U zult wel smachtend hebben uitgekeken naar een nieuw bericht op deze site. Ik heb u lang teleurgesteld, maar hier ben ik weer. Ik liet u achter op Saba met de belofte een betere foto te maken van mijn kolibrie. Die heeft dochter Eva gemaakt tijdens haar bezoek van een week. We zijn samen begonnen aan een duikcursus, waarbij ik niet verder kwam dan het zwembad, omdat er gewerkt moest worden, terwijl zij nu volledig gediplomeerd is. Ik volg binnenkort.
In die dagen heb ik ook veel aandacht moeten besteden aan emoties rond de komende veranderingen op Saba. Niet iedereen vindt veranderen even aantrekkelijk. “We deden toch altijd ons best?” is een herkenbaar en terecht gevoel, maar als je vooruit wil dan zal je toch initiatieven moeten nemen.
En toen was er Nederland. Ruim drie weken thuis in Amsterdam met Karen en twee van de kinderen, want de rest zit in Afrika en Azië. Drie weken met bijpraten met familie en vrienden, met theater bezoek en ook met behoorlijk veel werk voor de BES.
Veel tijd ging zitten in Anna Home waar na een lange voorbereiding nu de bouw en renovatie is gestart. Hoeveel moeite het kost om vanuit Nederland bouwplannen te laten uitvoeren door Mongolen met ruim onvoldoende kennis, die ook geen Engels spreken, kunt u lezen in de jongste nieuwsbrief op onze website over dit huis voor 25 straatkinderen in Choibalsan. http://www.allforchildren.info/pivot/entry.php?id=100&w=nederlands
In Brussel waren zes Mongoolse artsen uit “mijn” ziekenhuis en die moest ik natuurlijk even ontmoeten. Ze genoten van hun eerste bezoek aan het westen en keken hun ogen uit. Ze kwamen voor bijscholing en zagen de Belgische zorg die zich op een totaal ander niveau afspeelt dan de hunne. Of dit allemaal veel zin had weet ik niet. De verschillen zijn zo groot en de tijd was zo kort! Dit onderdeel van het opleidingsprogramma was er onder forse druk van de Mongoolse ambassadeur ingeschoven.
Ook Mongools was de fototentoonstelling van Aart Sliedrecht in Woerden. Tijdens ons gezamenlijke bezoek vorig jaar heeft hij 1000 foto’s gemaakt en de beste daarvan hangen nu voor het publiek. En ik mocht dat openen! Nou ja, ik moest er wel mijn Mongoolse pak voor aan, maar dan mocht het. U kunt nog in de Nieuwstraat terecht. Mijn favoriete foto kunt u hier zien.
Sinds vijf dagen ben ik weer op de Antillen, zij het nog niet thuis op Saba. Vijf dagen die goed gevuld waren met fantastische bezigheden als onderhandelen met de vakbond over een CAO, aanschaf van een auto op St. Maarten die hopelijk dezer dagen per boot naar Saba komt, twee dagen vergaderen op Bonaire met de directeuren van alle Antilliaanse ziekenhuizen en een vlucht per mini-vliegtuig naar Curaçao. En daar ben ik nu in het gezelschap van een Nederlandse delegatie onder leiding van minister Klink. Met hen trek ik de komende dagen op, eerst hier en daarna op St. Eustatius en Saba. Een bezoek aan Bonaire is afgelast omdat daar grote politieke onrust is. Het bestuur wordt afgezet, men roept op tot een demonstratie op maandag en er wordt zelfs rekening gehouden met ongeregeldheden. Geen handige tijd dus voor een bezoek van een minister.
Dinsdagavond hoop ik weer in mijn eigen zwembad te liggen.