Voorbereidingen

Het is lang geleden dat wij elkaar op deze website hebben ontmoet, in 2010 was dat. Ik kan het reizen niet laten en dus laat ik het ook maar niet. Er staat een nieuw avontuur op het programma. Tari is een plaatsje op 2100 meter hoogte in de jungle van Papoea Nieuw Guinea. Google maps kent het niet, maar Wikipedia wel. Op hun kaart heb ik voor jullie gemak een pijl gezet, zie de eerste foto. In Tari staat een ziekenhuis, waar de Franse tak van Artsen zonder Grenzen van 2007 tot maart van dit jaar geweldig werk heeft gedaan. Zie ook http://news.pngfacts.com/2016/04/hela-hospital-to-be-best-in-3-years.html , een artikel bij hun vertrek. 300.000 mensen zijn afhankelijk van dit ziekenhuis, maar er waren ineens geen dokters meer. En dat is waar VSO binnenkomt, VSO de organisatie die mij destijds naar Mongolië uitzond. Ze hebben in hoog tempo een aantal artsen geplaats vanuit de hele wereld, één van hen uit Nederland. Ik solliciteerde op de functie van coördinator, met grofweg als belangrijkste taak het faciliteren van het werk van deze artsen.
Maar al gauw kwam daar een grote taak bij: een paar weken geleden heeft men een medisch directeur benoemd. Hij is chirurg en weet dus heel goed wat een ziekenhuis is. Maar hij heeft geen ervaring in management en er wachten hem heel erg veel taken. Zo moet de kwaliteit van zorg op peil zijn en controleerbaar. Dus moeten er protocollen komen op veel gebieden. Zo is er ook geen goede verslaglegging in medische dossiers. Ik ga hem daarbij helpen, vooral als coach en mentor, maar ook in de uitvoering. Zo is in elk geval het plan. Ik ken hem nog niet, had ook geen e-mail contact tot nu toe. Dus misschien denkt hij er wel heel anders over. Inmiddels weet ik wel dat plannen maken een mooie westerse bezigheid is. De werkelijkheid is altijd weer anders.
Wat wel vast staat is dat geweld een grote rol speelt in het leven van de highlanders. Huiselijk geweld hoort bij de dagelijkse praktijk van “onze” artsen. Machetes schijnen zowel thuis als bij stammenstrijden te worden gebruikt. Een alarmerend artikel staat op de website van MSF: http://www.msf.org/en/article/epidemic-family-violence-png-requires-coordinated-response

U krijgt dit wat premature bericht omdat waarbenjij.nu keurig alle e-mail adressen bewaard heeft van de abonnees uit 2010. Dat heeft mij zeer verheugd en ik hoop u ook. Als dat laatste niet zo is, schrijf u dan vooral uit. Als u anderen op deze verslagen wil attenderen dan vind ik dat prima. Het worden straks openbare stukjes over mijn verblijf en over mijn werk. Ik beloof niets; wat ik in het verleden deed is geen garantie voor de toekomst. Maar in het verleden schreef ik ongeveer 1 stukje per week. Over ruim een maand zou dat kunnen beginnen.

Nu hou ik me bezig met de voorbereidingen. Een nauwelijks begaanbaar pad van bureaucratie is mijn deel. Ik vul formulieren in over zaken waarvan ik het bestaan nog niet kende. Ik ben inmiddels HIV-negatief verklaard en ook de tandarts is tevreden over me. Ik zal straks een thoraxfoto op CD naar de ambassade in Brussel sturen, want anders krijg ik geen visum. Ik ben heel benieuwd hoeveel artsen daar werkzaam zijn die met enige kennis van zaken zo’n foto kunnen beoordelen. Ik vind dat ik er prima op sta.

De Huli-stam die in dit gebied woont staat bekend om zijn fraaie pruiken. Foto 2, ook van Wikipedia, toont een wigman bij een feestelijke gelegenheid.
De jungle zit vol met een oneindig aantal beesten en planten, waaronder paradijsvogels (die men nergens anders ziet), boom kangaroo’s, buitengewoon giftige slangen en veel soorten orchideeën. Wat lager kom ik straks de grootste krokodillen ter wereld tegen (6 meter!) en de meest prachtige koraalriffen.