Het ziekenhuis
Blijf op de hoogte en volg Maarten
12 Oktober 2016 | Papua Nieuw Guinea, Port Moresby
Hela Provincial Hospital zorgt voor 300.000 mensen, verspreid over een groot gebied in de hooglanden. Tari zelf heeft niet veel om het lijf. Men leeft in kleine dorpjes. De zieken uit die grote bevolking worden primair in lokale health centres behandeld waarvan er tientallen zijn. Ik ga er volgende week een bezoeken. Voor zover ik begrepen heb is daar geen arts aanwezig. Secundair is er ons ziekenhuis waarin op dit moment als arts werken een chirurg, een tropenarts die de verloskunde doet, een anesthesiste en een algemene arts die de interne geneeskunde en de kindergeneeskunde doet. Daarnaast zijn er een stuk of drie “Extended Health Officers”, een soort bare foot doctors, verpleegkundigen met extra opleiding. In Nederland zouden we voor een dergelijk verzorgingsgebied al gauw twee of drie ziekenhuizen hebben met een paar honderd specialisten. Wonderlijk.
Het bestaat uit een groot aantal blauwe gebouwen, waar tussen ik langzamerhand de weg begin te kennen. De foto laat wat van de hoofdingang zien en ook van de mooie boom die er middenin staat. De was hangt er en vaak zitten er veel mensen in het gras. Aan de andere kant van het terrein wordt modder-rugby gespeeld. Elke ochtend zitten er zo’n 100 mensen in de wachtruimte voor de polikliniek. De foto is niet geweldig maar geeft toch wel een indruk van dit kleurrijke gezelschap, veelal blootsvoets. Dat gaat allemaal heel gedisciplineerd. De poli wordt bemand door de Extended Health Officers. Ik heb nog niet genoeg aandacht aan hen kunnen geven, maar het lijkt me dat ze geweldig ingewikkeld werk doen. Het hele scala komt langs.
De chirurg doet vooral traumatologie, waarvan in dit extreem gewelddadige gebied genoeg voorhanden is. Zo was er gisterenavond de vrouw bij wie de echtgenoot één hand en één voet heeft afgehakt; hij heeft ook zijn bushknife in haar nek gezet, waardoor een wervel zichtbaar werd. De operatie moest worden uitgesteld tot vandaag omdat de familie eerst nog moest onderhandelen over de geldelijke compensatie die de dader moet betalen. Van politie en gevangenis is geen sprake.
Overigens heeft onze hond naast twee gezonde ook twee halve poten. Afgehakt als straf voor het stelen van twee kippen. Voor elke kip een halve poot. Artsen zonder grenzen hebben hem geopereerd, waardoor hij nog leeft en zich zelfs voortbeweegt. Wonderlijk.
Ik ben flink aan het werk geslagen, kijk rond, luister en verwonder me. De interim medisch directeur is er destijds met de haren bijgesleept, hij was de enige arts. Hij heeft er inderdaad geen zin in en is doorgaans onbereikbaar. Daar kan ik niet veel aan coachen. Ik moet wachten tot de nieuwe man volgende maand komt. De apotheekster is een van de mensen met wie ik nu druk samenwerk. De groothandel waar zij haar inkopen doet kan 40% niet meer leveren. Ergens in de keten betaalt iemand de rekeningen niet en dus levert de industrie niet meer. Nu heeft ze een lijst opgesteld van wat we voor de komende zes maanden elders moeten kopen. Dat blijkt over een miljoen Kina te gaan (delen door 3!) en die moet ergens vandaan komen. Morgen gaat de Board daarover beslissen. Diezelfde groothandel probeerde vanochtend een grote hoeveelheid spullen bij ons te dumpen die ze blijkbaar elders niet kwijt kunnen. Onze apotheekster had het door en heeft de boel teruggestuurd. Wonderlijk.
Ik ben nu drie dagen in het ziekenhuis en heb al veel te vertellen. Dat wordt vast nog véél meer.
De volgende foto is van de kaikai van gisteren, de grote maaltijd als afscheid van mijn voorgangster. Onze haus merri’s (ik kan het niet helpen dat ze zo heten, we hebben er drie) hebben de hele dag in de keuken gestaan. In het midden van de foto hangt de tros bananen die onze chauffeur voor ons uit de bush haalt. Heerlijk snoepgoed!
De laatste foto toont het huis waarin we met drie mensen wonen.
NB Google maps weet niet waar Tari ligt en dus staat op deze bladzijde dat ik in Port Moresby ben. Dat is niet waar.
Het bestaat uit een groot aantal blauwe gebouwen, waar tussen ik langzamerhand de weg begin te kennen. De foto laat wat van de hoofdingang zien en ook van de mooie boom die er middenin staat. De was hangt er en vaak zitten er veel mensen in het gras. Aan de andere kant van het terrein wordt modder-rugby gespeeld. Elke ochtend zitten er zo’n 100 mensen in de wachtruimte voor de polikliniek. De foto is niet geweldig maar geeft toch wel een indruk van dit kleurrijke gezelschap, veelal blootsvoets. Dat gaat allemaal heel gedisciplineerd. De poli wordt bemand door de Extended Health Officers. Ik heb nog niet genoeg aandacht aan hen kunnen geven, maar het lijkt me dat ze geweldig ingewikkeld werk doen. Het hele scala komt langs.
De chirurg doet vooral traumatologie, waarvan in dit extreem gewelddadige gebied genoeg voorhanden is. Zo was er gisterenavond de vrouw bij wie de echtgenoot één hand en één voet heeft afgehakt; hij heeft ook zijn bushknife in haar nek gezet, waardoor een wervel zichtbaar werd. De operatie moest worden uitgesteld tot vandaag omdat de familie eerst nog moest onderhandelen over de geldelijke compensatie die de dader moet betalen. Van politie en gevangenis is geen sprake.
Overigens heeft onze hond naast twee gezonde ook twee halve poten. Afgehakt als straf voor het stelen van twee kippen. Voor elke kip een halve poot. Artsen zonder grenzen hebben hem geopereerd, waardoor hij nog leeft en zich zelfs voortbeweegt. Wonderlijk.
Ik ben flink aan het werk geslagen, kijk rond, luister en verwonder me. De interim medisch directeur is er destijds met de haren bijgesleept, hij was de enige arts. Hij heeft er inderdaad geen zin in en is doorgaans onbereikbaar. Daar kan ik niet veel aan coachen. Ik moet wachten tot de nieuwe man volgende maand komt. De apotheekster is een van de mensen met wie ik nu druk samenwerk. De groothandel waar zij haar inkopen doet kan 40% niet meer leveren. Ergens in de keten betaalt iemand de rekeningen niet en dus levert de industrie niet meer. Nu heeft ze een lijst opgesteld van wat we voor de komende zes maanden elders moeten kopen. Dat blijkt over een miljoen Kina te gaan (delen door 3!) en die moet ergens vandaan komen. Morgen gaat de Board daarover beslissen. Diezelfde groothandel probeerde vanochtend een grote hoeveelheid spullen bij ons te dumpen die ze blijkbaar elders niet kwijt kunnen. Onze apotheekster had het door en heeft de boel teruggestuurd. Wonderlijk.
Ik ben nu drie dagen in het ziekenhuis en heb al veel te vertellen. Dat wordt vast nog véél meer.
De volgende foto is van de kaikai van gisteren, de grote maaltijd als afscheid van mijn voorgangster. Onze haus merri’s (ik kan het niet helpen dat ze zo heten, we hebben er drie) hebben de hele dag in de keuken gestaan. In het midden van de foto hangt de tros bananen die onze chauffeur voor ons uit de bush haalt. Heerlijk snoepgoed!
De laatste foto toont het huis waarin we met drie mensen wonen.
NB Google maps weet niet waar Tari ligt en dus staat op deze bladzijde dat ik in Port Moresby ben. Dat is niet waar.
-
12 Oktober 2016 - 13:43
Pien:
Wow, want een belevenissen al in deze korte tijd en wat een andere wereld dan hier. Succes en ik kijk uit naar je volgende verhaal! -
12 Oktober 2016 - 14:39
Sandra:
Wauw wat een andere wereld zeg! Heel erg leuk om te lezen, ook bizar maar dat zal voor jou nog meer zo zijn. Groetjes, Sandra -
12 Oktober 2016 - 15:23
Effie:
Wordt er, met al die ellende, ook nog gelachen? Paar vragen als leidraad voor je volgende brief: hoe werkt het gezinsleven, krijgen de kinderen onderwijs, hoe is het met de sanitaire voorzieningen? Spannend avontuur in elk geval. -
12 Oktober 2016 - 21:28
Jeroen:
Zeer leuk om je beschrijving eb verwondering te lezen, Maarten. Hartelijke groet! -
13 Oktober 2016 - 21:51
Karel:
Maarten het huis van jou, waar je slaapt ziet er beter uit dan het ziekenhuis, de barakken. Kan je foto,s sturen van het ziekenhuis binnen, zoals de o.k, jou huis van binnen enz.
Groetjes van Karel -
30 Oktober 2016 - 09:13
Anna:
Ik loop wat achter met lezen, maar ben dat nu aan het inhalen. Jeetje wat een andere wereld. Bijzonder om dit zo mee te mogen beleven via jouw verhalen en foto's. Er gaat echt letterlijk een andere wereld voor me open. Nu gauw verder lezen.Dank en groet!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
