Naar POM
Blijf op de hoogte en volg Maarten
06 November 2016 | Papua Nieuw Guinea, Port Moresby
Port Moresby, voor ingewijden POM, is de hoofdstad van het land. Tijdens de zes maanden van mijn verblijf mag ik er vier keer naar toe. Even bijtanken. Vrijdag was het mijn beurt. Omdat het vliegtuig twee uur vertraging had ben ik met Temo, onze chauffeur, naar de markt geweest. Daar heb ik wat vrolijke foto’s gemaakt, zoals van het kleine jongetje dat spontaan begon te huilen toen hij mijn witte gezicht zag, misschien was ik wel zijn eerste. En zoals van de mevrouw die samen met haar naaimachine op de grond zit. Maar het is er minder vrolijk dan de foto’s eruit zien. Het was enorm druk en er was de constante noodzaak om al mijn kostbaarheden achter ritsen en knoopjes weg te stoppen. Als blanke loop je weinig gevaar om aangevallen te worden, maar des te meer om gerold te worden. Blank betekent rijk. Temo stelde me gerust door te vertellen dat iedereen hem goed kent en dat er binnen de kortste keren 20 man om ons heen staan als hij aan de bel trekt. Aardige man, maar ik was toch wel blij toen ik weer in onze getraliede auto zat.
De startbaan van ons vliegveld bestaat uit grind, kleine steentjes. Ik heb start én landing overleefd.
Ik kwam terecht in Holiday Inn Express omdat ons vaste hotel vol zat. Dat komt omdat het WK voetballen hier volgende week begint. WK voor meisjes tot 21 jaar. Wij doen niet mee, een heleboel andere landen wel. Afgezien van de drie stadions die daarvoor beschikbaar zijn is POM een wat saaie stad met veel ministeries. Overdag kan je in bepaalde gebieden op straat lopen zonder veel risico’s. Zo kon ik naar Vison City komen, een heel groot modern winkelcentrum. Als een kind in een snoepwinkel voelde ik me na een maand in sober Tari. Pastachoca, corn flakes, koekjes, pinda’s en schoensmeer heb ik gekocht. En een kaasschaaf voor als Karens pakketje hier arriveert en klitteband voor de gordijnen. Zo is winkelen wel leuk! Diner in het hotel, de eerste avond samen met Glenn, een Nederlandse VSO-er die tijdelijk in POM zit, was geweldig, vooral veel vis.
En nu ben ik weer thuis. Op het vliegveld stond een groep wigmen klaar om iemand te begroeten die blijkbaar belangrijk is. Vandaar weer een paar mooie foto’s. Ze blijven indrukwekkend.
Voor wat het werk betreft is het niet mijn drukste tijd. Mijn baan is het coachen van de nieuwe directeur, maar die is er nog niet. We hopen allemaal dat hij half november komt, maar dat moet nog blijken. Ik bereid veel voor hem voor, maar wil het niet allemaal zelf doen. Daar ben ik hier niet voor. Ik weet nu precies hoe je een bloedbank moet oprichten, met alle voorschriften en kwaliteitseisen die daarbij komen kijken. Sommigen dachten dat dit wel in een week of twee moest kunnen; gewoon een goede ijskast kopen. Ik reken op tenminste zes maanden.
Het verhaal van deze week mist een beetje wapenfeiten. Ik hoop jullie te plezieren door toch maar wat te schrijven. Wie weet wordt de volgende weer spannend.
De inkt op mijn scherm van het woord “wapenfeiten” was nog nat toen ik gebeld werd. De operatiekamer zat zonder licht en er moest een keizersnee gedaan worden. Of ik een lamp had? Jawel! Karens onvoltroffen kleine blauwe bedrijfszaklampjes! En dus stond ik in vol OK-ornaat bij te lichten, tot halverwege het noodaggregaat toch weer op gang kwam. Het kind was verrassend goed na een toch erg moeilijke aanloop.
NB 1 Ik dacht dat ik een beetje verstand begon te krijgen van vliegtuigen: een propellertoestel met wielen onder de vleugels is een Fokker 50. Maar nee, ik weet nu dat ook de Dash 8-200 van Bombardier ze daar heeft zitten. Ik heb er vol schaamte naar zitten kijken tijdens mijn vluchten van dit weekend.
NB 2 We hebben twee varkens, genoemd naar al vertrokken VSO-ers. Op de foto ziet u Paolo, genoemd naar de Italiaanse aneasthesist die al 3 maanden weg is, in de armen van Etna, de “haus merri” van mijn huis. Kerstmis?
De startbaan van ons vliegveld bestaat uit grind, kleine steentjes. Ik heb start én landing overleefd.
Ik kwam terecht in Holiday Inn Express omdat ons vaste hotel vol zat. Dat komt omdat het WK voetballen hier volgende week begint. WK voor meisjes tot 21 jaar. Wij doen niet mee, een heleboel andere landen wel. Afgezien van de drie stadions die daarvoor beschikbaar zijn is POM een wat saaie stad met veel ministeries. Overdag kan je in bepaalde gebieden op straat lopen zonder veel risico’s. Zo kon ik naar Vison City komen, een heel groot modern winkelcentrum. Als een kind in een snoepwinkel voelde ik me na een maand in sober Tari. Pastachoca, corn flakes, koekjes, pinda’s en schoensmeer heb ik gekocht. En een kaasschaaf voor als Karens pakketje hier arriveert en klitteband voor de gordijnen. Zo is winkelen wel leuk! Diner in het hotel, de eerste avond samen met Glenn, een Nederlandse VSO-er die tijdelijk in POM zit, was geweldig, vooral veel vis.
En nu ben ik weer thuis. Op het vliegveld stond een groep wigmen klaar om iemand te begroeten die blijkbaar belangrijk is. Vandaar weer een paar mooie foto’s. Ze blijven indrukwekkend.
Voor wat het werk betreft is het niet mijn drukste tijd. Mijn baan is het coachen van de nieuwe directeur, maar die is er nog niet. We hopen allemaal dat hij half november komt, maar dat moet nog blijken. Ik bereid veel voor hem voor, maar wil het niet allemaal zelf doen. Daar ben ik hier niet voor. Ik weet nu precies hoe je een bloedbank moet oprichten, met alle voorschriften en kwaliteitseisen die daarbij komen kijken. Sommigen dachten dat dit wel in een week of twee moest kunnen; gewoon een goede ijskast kopen. Ik reken op tenminste zes maanden.
Het verhaal van deze week mist een beetje wapenfeiten. Ik hoop jullie te plezieren door toch maar wat te schrijven. Wie weet wordt de volgende weer spannend.
De inkt op mijn scherm van het woord “wapenfeiten” was nog nat toen ik gebeld werd. De operatiekamer zat zonder licht en er moest een keizersnee gedaan worden. Of ik een lamp had? Jawel! Karens onvoltroffen kleine blauwe bedrijfszaklampjes! En dus stond ik in vol OK-ornaat bij te lichten, tot halverwege het noodaggregaat toch weer op gang kwam. Het kind was verrassend goed na een toch erg moeilijke aanloop.
NB 1 Ik dacht dat ik een beetje verstand begon te krijgen van vliegtuigen: een propellertoestel met wielen onder de vleugels is een Fokker 50. Maar nee, ik weet nu dat ook de Dash 8-200 van Bombardier ze daar heeft zitten. Ik heb er vol schaamte naar zitten kijken tijdens mijn vluchten van dit weekend.
NB 2 We hebben twee varkens, genoemd naar al vertrokken VSO-ers. Op de foto ziet u Paolo, genoemd naar de Italiaanse aneasthesist die al 3 maanden weg is, in de armen van Etna, de “haus merri” van mijn huis. Kerstmis?
-
06 November 2016 - 08:49
Effie:
Toch een boeiend verhaal een geboorte bijlichten! Wat een andere wereld. -
06 November 2016 - 12:01
Eva:
Haha dat jij shoppen nog eens leuk gaat vinden ;-) -
06 November 2016 - 19:34
Karel:
Uitzonderlijk land, wat leeft de nederlander toch in weelde -
06 November 2016 - 19:41
Aart:
Hi maarten : wat een wereld! Ik verbaas me steeds over het sluimerende ' geweld' wat is dat toch? Grote verschillen tussen arm en rijk? Of is het angst te verliezen wat je hebt, of zijn het familie vetes? Ik ben nu bij de kids in Chicago . We maken ons op voor Election Day. Amerika houdt zijn hart vast? Wat gebeurd er als Trump wint? Ik ga het zien...wellicht een party bijwonen van de Democrats. Mijn gezicht laten zien bij de Trump aanhangers wordt me door mijn zoon afgeraden...zover zijn we in de ' Free world'. Maarten : succes en doe je best bij de wapenfeiten die vast nog komen. Groet Aart -
07 November 2016 - 00:21
Pien:
Leuk weer hoor! -
15 November 2016 - 16:10
Liesbeth:
Ik geniet, ook al vind je dat er niet zoveel te melden valt, alleen de foto's spreken al boekdelen..
Liefs! -
15 November 2016 - 16:20
Liesbeth:
en dat karen's zaklampjes ook nog dienst doen voor een OK maakt ze tot wel heel bijzondere lampjes..:)!! Overigens hoop ik dat dit mensje niet al te veel overhoudt van deze wat bizarre verlossing... Hoe is het met de kindersterfte overigens daar? Worden er veel SC verricht of vooral gewoon bevallen? Tot een volgende keer weer, liefs, L
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
