Diverse berichten

Beroepsdemonstrant, dat ben ik geworden. Donderdag was wereld-aids-dag en dat betekende een nieuwe wandeling van ziekenhuis naar markt. Met zijn allen achter het spandoek aan. Met enige tegenzin heb ik me laten overhalen om daarna op het podium te gaan zitten, voorste rij, voor een publiek van 300 man. Speeches in Huli en Pidgin. Een van de sprekers vroeg ons, 20 man vooraan, om te gaan staan. Zij vertelde van alles, maar ik wist niet wat. Totdat een groot deel van het publiek begon te roepen: “The whiteman!”. Ze bleek te hebben uitgelegd dat je aan de buitenkant niet kan zien of iemand HIV heeft. “Wie van deze 20 heeft HIV, kan je dat zien?” “The whiteman!” was het antwoord.

Het weer is aan het veranderen. Tot twee weken geleden heeft het elke dag geregend. Uren lang, soms heftig. Nu begint het droger te worden. In de zon wordt het 25 graden, schat ik, een heerlijke temperatuur. Ik hoor wat dit betreft heel matige berichten uit Nederland. Maar droogte brengt ook problemen mee, omdat we leven van regenwater. Alles wat op ons dak valt gaat een grote ton in. Een pomp brengt het water naar een tank op het dak en daar doen we het mee. Die pomp wordt bediend door onze bewakers, die dag en nacht op ons passen. Als het niet regent dan schijnt men vrachtauto’s met rivierwater te laten komen. Voor drinkwater hebben we hetzelfde filtersysteem in huis als VSO me ook in Mongolië gaf. In het ziekenhuis is het niet anders, maar dat gaat binnenkort veranderen. Men heeft twee bronnen aangeboord, 40 meter diep. Het water gaat straks door een groot filter en wordt via waterleidingen verspreid. Het hele terrein ligt open, overal graven kerels leidingen in. Naar mijn smaak zien ze er wat wijd uit, dus ik hou mijn hart vast over de waterdruk. Onze drie huizen worden straks ook aangesloten.

In onze tuin staat een heuse bananenboom en die begint ineens bananen te vertonen. En dat gaat hard. Er zit een soort vlies over ze heen en dat trekt zich nu terug. Ik heb twee foto’s voor jullie gemaakt, een op woensdag en een op zaterdag, zodat de vooruitgang te zien is. Kenners zeggen dat het nog een paar maanden duurt voordat ze echt klaar zijn. Op de achtergrond van de zaterdagfoto is het watersysteem te zien.

We beschikken hier over 1½ chirurg, wien het snijden in het bloed zit. Nelson uit Oeganda is een hen. Een geit was het slachtoffer. In de tuin liet het arme dier het leven onder hun handen. Nu zit hij in mijn vriezer. In stukjes. Ach konden onze dames ze maar beter koken, dan was het beest niet doelloos gestorven! Een van die dames, Etna, zorgt niet alleen heel goed voor mijn huis, maar ook voor de varkens. Op de foto is dat te zien, met achter hen Temo de chauffeur met groene vingers. Onder zijn regie staan hier prachtige bloemen te bloeien, waaronder diverse amaryllissen, die wij alleen uit een pot kennen, papajabomen en veel groente.
Elke ochtend ontbijt ik op de veranda, met uitzicht op die bloemenpracht.

Dit land houdt zich erg intensief met godsdienst bezig. Er zijn hier tientallen genootschappen, uiteenlopend van rooms katholiek, united lutheran churh, zevendedagsadventisten tot pinkstergemeente. Vergaderingen beginnen met een gebed. Men wil in de missie van het ziekenhuis opnemen dat “christianity” een van de kernwaarden is. Veel mensen zijn blij met Trump “omdat hij God terugbrengt in het Witte Huis”. En intussen hakken ze elkaar dood of de arm af met bushknifes, we krijgen ze nog elke dag binnen. Bij de demonstratie tegen huiselijk geweld heb ik geen kerkgenootschap mee zien lopen.